prawo

Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 7 marca 2020 r. w sprawie wykazu chorób powodujących powstanie obowiązku hospitalizacji (poz. 375)

http://dziennikustaw.gov.pl/D2020000037501.pdf

Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia7 marca 2020 r.w sprawie wykazu chorób powodujących powstanie obowiązku kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego oraz okresu obowiązkowej kwarantanny lub nadzoru epidemiologicznego (poz. 376)

http://dziennikustaw.gov.pl/D2020000037601.pdf

SANKCJE ZA NIEPRZESTRZEGANIE OBOWIĄZKU KWARANTANNY

Osoba objęta decyzją o kwarantannie , która nie stosuje się do postanowień tej decyzji podlega sankcjom. Informacja o takim zdarzeniu jest przekazywana do Powiatowego Inspektora Sanitarnego, który jest organem władnym do nałożenia na taką osobę kary pieniężnej. Ponadto wobec takiej osoby prowadzone będą czynności w związku z popełnieniem przez nią wykroczenia z art. 116 kw. Mandat za takie wykroczenie może wynosić do500 zł.

Jeśli osoba, u której potwierdzono zakażenie oddali się z miejsca, w którym powinna przebywać, odpowiada zgodnie z art. 161 kk, który za takie przestępstwo przewiduje karę roku pozbawienia wolności.

Obecnie to bardzo częste sytuacje. Spowodowane są głównie nie otrzymaniem wezwania na rozprawę lub nie otrzymaniem odpisu nakazu zapłaty. Przyczyny mogą być różne – wyjazd na długi urlop, zmiana adresu, nierzetelna praca doręczycieli (np. błędne awizowanie lub pozorne awizowanie przesyłki poleconej). Oczywiście pomijam sytuacje, w których niektórzy celowo nie odbierają korespondencji na zasadzie: “nie wiem co mi przysłali, więc nie ma problemu”.

Po pierwsze – trzeba dowiedzieć się w banku (lub np. w ZUS jeśli zajęto świadczenia), jaki konkretnie komornik dokonał zajęcia rachunku, kiedy, na jaką kwotę oraz jaka jest sygnatura sprawy egzekucyjnej (komorniczej). Dobrze jest uzyskać też informację (często zawartą w piśmie komornika do banku) jaki sąd wydał tytuł egzekucyjny (nakaz zapłaty, wyrok) i jaka jest jego sygnatura. Trzeba działać szybko. Mamy bowiem tylko 7 dni od daty dowiedzenia się o fakcie wydania nakazu zapłaty lub wyroku do złożenia w sądzie wniosku o przywrócenie terminu wraz ze sprzeciwem od nakazu zapłaty lub sprzeciwem od wyroku zaocznego. Ważne jest, aby wniosek o przywrócenie terminu dobrze uzasadnić. Tu warto zasięgnąć porady prawnika lub poprosić o pomoc w sporządzeniu pisma. Tak samo ze sprzeciwem – nie jest to wbrew pozorom proste pismo, czasem wymaga podania precyzyjnego uzasadnienia i wskazania wniosków dowodowych oraz tez dowodowych. Niektórzy radzą również, aby jednocześnie złożyć zażalenie na postanowienie o nadaniu klauzuli wykonalności (w niektórych przypadkach jest to konieczne posunięcie). Czwartym działaniem jest złożenie wniosku o wstrzymanie (lub zawieszenie) egzekucji komorniczej, również w terminie 7 dni od dowiedzenia się o sytuacji. Należy go uzasadnić wysokim prawdopodobieństwem uchylenia klauzuli wykonalności oraz grożącą pozwanemu niepowetowaną szkodą (uszczerbkiem majątkowym) w przypadku kontynuowania egzekucji. Znając sygnaturę orzeczenia sądowego, jako strona mamy prawo wglądu do akt, z których możemy wyczytać, kto złożył pozew, na co powołał się, jakie przedstawił dowody, jak uzasadnił roszczenie. Oprócz wglądu w akta mamy prawo poprosić o kserokopię dokumentów z akt lub o zgodę sądu na własnoręczne wykonanie fotokopii (nawet zwykłym telefonem). Uwaga – czasem termin oczekiwania na akta może być długi, dlatego w pisemnym wniosku trzeba uzasadnić go jako pilny i podać kiedy nam upływa termin na złożenie pism procesowych. Warto też przedstawić konkretnie tę sytuację pracownikowi sekretariatu, aby mógł lepiej skojarzyć daną sprawę.

Po drugie – termin do złożenia ww. pism jest nieprzekraczalny, gdyż jest to termin zawity. Nie podlega przywrócenie. Zatem na powyższe działania jest 7 dni. Jeśli jest to czynione w ostatniej chwili, pisma mogą być do sądu nadane listem poleconym. Niezależnie od skierowania pism do sądu, można złożyć pismo do komornika aby wstrzymał swoje czynności w związku z bezpodstawnością roszczenia i wystąpieniem z wnioskiem o przywrócenie terminów oraz ze sprzeciwem.

Tak, jak najbardziej. Polisa OC sprawcy wypadku obejmuje wśród szkód cywilnych również uszczerbek w postaci kosztów opieki nad osobą poszkodowaną. Co istotne, nie ogranicza sie to wyłącznie do udokumentowanych kosztów np. opieki medycznej czy pielęgniarskiej (prywatne zlecenie dodatkowej, płatnej opieki, płatne wizyty domowe itp.), albo kosztów zatrudnienia opiekunki na podstawie umowy. Poszkodowany ma prawo domagać się nawet zwrotu kosztów opieki pełnionej przez członków rodziny. Aby sformułować stosowne roszczenie, należy ustalić: 1/ jak długo trwała opieka, 2/ w jakim wymiarze godzin w ciągu doby (lub ile godzin w dzień, ile w nocy), 3/ jaką przyjmujemy stawkę za godzine opieki. Po ustaleniu ww. danych należy obliczyć kwotę roszczenia. Np. opieka sprawowana przez córkę po 4 godziny dziennie przez 20 dni, przy przyjęciu stawki 10,00 zł za godzię – daje nam kwotę 800,00 złotych. Dodać można, iż brak pisemnej umowy, a nawet rachunków od wynajętej opiekunki nie jest dla sądu przeszkodą w ustaleniu prawa do odszkodowania w tym zakresie. Natomiast w takiej sytuacji sąd będzie opierał się na zeznaniach stron i świadków co do czasu trwania i przebiegu opieki nad poszkodowanym (powodem).

adw. Przemysław Jarnicki

Nie jest, ponieważ w chwili wyprodukowania strzelał tylko ogniem pojedynczym i nie ma tu żadnego znaczenia, że jego konstrukcja oparta jest na karabinku AKM/AKMS kal. 7,62×39 mm, czyli na karabinku automatycznym. Można zatem ubiegać się o pozwolenie na tę broń, jak też o zezwolenie na zakup takiej jednostki broni (przede wszystkim do celów sportowych lub szkoleniowych albo jako wyposażenie strzelnicy).

adw. Przemysław Jarnicki

Fotografie z fotoradarów będących w gestii policji stanowią podstawę do ewentualnego ukarania mandatem karnym na podstawie przede wszystkim ustawy Prawo o ruchu drogowym i ustawy o Policji. Legalność tej procedury nie budzi wątpliwości. Natomiast w przypadku postępowania mandatowego opartego na “wyniku” fotografii uzyskanej z fotoradaru gminnego (w zasadzie obsługiwanego przez Straż Miejską) wątpliwości już się pojawiają. rzecz w tym, iż wspomniane wyżej ustawy nie regulują kwestii przeprowadzania postępowań mandatowych związanych z fotografiami z fotoradarów gminnych. Zastrzegają te kompetencje wyłącznie dla policji. Czy zatem istnieje jakakolwiek podstawa prawna pozwalająca Straży Miejskiej (w danej gminie) na legalne wręczanie mandatów za przekroczenie dozwolonej prędkości zarejestrowane na fotografii ? Otóż istniej pewien akt prawny, którym jest rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych i administracji z 2002 r., nadające uprawnienia “mandatowe” w związku z wynikami pomiarów fotoradarów gminom (w praktyce Straży Miejskiej). Jednakże jest to akt rangi podustawowej i zawarte w nim uprawnienia do nakładania mandatów karnych stanowią ewidentne przekroczenie tzw. delegacji ustawowej. Innymi słowy – obsługiwanie fotoradarów przez gminy i nakładanie mandatów przez Straże Miejskie nie ma podstawy ustawowej – czyli nie jest legalne. W przypadku odmowy przyjęcia takiego mandatu, Straż Miejska kieruje sprawę do właściwego sądu, który rozpoznaje sprawę celem ewentualnego ukarania kierowcy grzywną na podstawie przepisów kodeksu wykroczeń (jak wiadomo, co do fotoradarów Straż Miejska nie może wręczać mandatu w oparciu o ustawę Prawo o ruchu drogowym). Jakie argumenty może zgłosić kierowca (lub właściciel pojazdu) w przypadku skierowania przez Straż Miejską wniosku o ukaranie do sądu ? Po pierwsze – można powołać się na brak uprawnienia Straży Miejskiej (gminy) do wykorzystywania fotoradarów w postępowaniu mandatowym z powodu umieszczenia takich uprawnień w akcie prawnym rangi podustawowej, tj.w rozporządzeniu, z naruszeniem zasad delegacji ustawowej. Można wówczas sformułować własny wniosek o “pozostawienie wniosku o ukaranie bez rozpoznania jako wniesionego przez organ nieuprawniony”. Jeżeli wniosek pod względem formalnym zostanie przyjęty do rozpoznania, to nie pozostaje nic innego jak wnosić o uniewinnienie, powołując się na nielegalność postępowania mandatowego (i obsługiwania fotoradarów) prowadzonego przez Straż Miejską, która działa na niekonstytucyjnej podstawie, wskazanej w rozporządzeniu, zamiast w ustawie.

adw. Przemysław Jarnicki

Powyższa informacja jest wyrazem osobistego zapatrywania autora i nie musi być akceptowana przez inne osoby, jak też przez organy stosowania prawa.